ΠαρακολουθÏŽντας τις τελευταίες εξελίξεις, τις αναλÏσεις ειδικÏŽν και μη, τις αντιδράσεις και τα επίσημα σχÏŒλια, είναι εÏκολο να συμπεράνει κανείς πως η φτÏŽχευση της Ελλάδας είναι ουσιαστικά ζήτημα χρÏŒνου και μÏŒνο.ΚανÎνας, οÏτε εν μÎσω των ειδικÏŽν, δεν ξÎρει να δÏŽσει την λÏση στο αδιÎξοδο της Ελλάδας. Αν υποτεθεί πως λÏση υπάρχει.Υπάρχουν διχασμÎνες απÏŒψεις σχετικά. ÎŒπως αυτή των οπαδÏŽν της ευθανασίας ή, αντίθετα, εκείνη των οπαδÏŽν που υποστηρίζουν την μÎθοδο της τεχνιτής αναπνοής. Οι τελευταίοι αποφÎυγουν συστηματικά να αναφερθοÏν στο μετά, ÏŒταν ο ασθενής κάποια στιγμή θα Îχει καταλήξει, λÎνε πως παρ΄όλα αυτά θαÏματα γίνονται ακÏŒμη, και πως οι πρÏŽτοι είναι απλά άπιστοι.Αντίθετα, η παραπληροφÏŒρηση χαίρει άκρας υγείας, θεριÎυει, ζει και βασιλεÏει. Η ζημιά και οι επιπτÏŽσεις ÏŒμως που προκαλεί, είναι απερίγραπτου μεγÎθους.Σαν απλÏŒς άνθρωπος αναρωτιÎμαι, οι κυβερνήτες μας, Îχουν προετοιμαστεί για τα βήματα που επιβάλεται να ακολουθηθοÏν στην χειρÏŒτερη περίπτωση της φτÏŽχευσης που καραδοκεί δίπλα μας; Ρεαλιστικά επιτρÎψτε μου να αμφιβάλω.Η μάχη πρÎπει να δωθεί σε πολλά μÎτωπα ταυτÏŒχρονα. Ο Îˆλληνας πολίτης Îχει κάθε δικαίωμα να πληροφορηθεί αναλυτικά το γιατί οι θυσίες στις οποίες τον υποχρεÏŽνουν και ο αργÏŒς θάνατος που τον Îχει καταδικάσει το κράτος, γιατί αυτά θα αποδÏŽσουν; Το κράτος Îχει την υποχρÎωση να ενημερÏŽσει τον Έλληνα πολίτη για τις λεπτομÎρειες της πορείας, ποιÎς οι πιθανÏŒτητες ανάκαμψης και ποιά είναι η σωστή κατεÏθυνση για να επιτευχθεί κάτι τÎτοιο;Εμείς με την σειρά μας, σαν πολίτες, κοιτάζοντας στον καθρÎφτη μας πρÎπει να αποφασίσουμε αν πραγματικά θÎλουμε να σεβαστοÏμε τον εαυτÏŒν μας και, τελικά, τι θÎλουμε να είμαστε. Για να Îχουμε το μερίδιο της ζωής μας, είναι απαραίτητο να συμμετÎχουμε στην ζωή την ίδια και να σταματήσουμε να τις γυρνάμε την πλάτη, μακάριοι στην ικανοποίηση του να επιζοÏμε, απλά και μÏŒνο γιατί εισπνÎουμε και εκπνÎουμε. Αν Îχουμε δικαιÏŽματα, οπωσδήποτε Îχουμε και υποχρεÏŽσεις.
