Το τÎλος είναι εκεί που οι σκÎψεις σταματοÏν την φυγή σου
Σβήνοντας, ÏŒπως το τÎλειο δαντελωτÏŒ κÎντημα
Των αφρÏŽν των κυμάτων πάνω στην μαÏρη αμμουδιά
ΞεψυχÏŒντας το ίδιο μυστήριο ξαναζεί
ΤÎλειο με τον ίδιο τρÏŒπο
Στο σπίτι μπροστά στην θάλασσα ο ίδιος κÏκλος
Θα ξεψυχήσει για να γεννηθεί ξανά ως την αιωνιÏŒτητα
Μαζί σου
Ίσως εγÏŽ να μην είμαι άλλο εκεί
Μπορεί τελικά οι σκÎψεις να μην Îρθουν άλλο
ΤÏŒτε που θα είμαι Îνα με την φυγή μου
Θα είναι το τÎλος