ΠΟΡΕΙΑ

Τις ÏŽρες που η ανάσα της μέρας έχει κοπάσει

Βγάζω τη ζυγαριά της ζωής και τα βαρίδια

Μετράω και ζυγίζω προσεκτικά

Και κάνω την αναφορά μου

Δεν ήρθε ακÏŒμη η ÏŽρα να γυρίσω σπίτι μου

Άμαξά μου ο σάκος της ζωής μου

Που μÏŒνος μου κουβαλάω

Στους δικούς μου ÏŽμους

Και είναι γεμάτος εμπορεύματα που έφτιαξα

Στο μέχρι τÏŽρα ταξίδι μου

Συνεχίζω την πορεία περνÏŽντας

Έξω απÏŒ τους δικούς σας κήπους, τα δικά σας χωράφια

Τα περισσÏŒτερα είναι πλαστικά κακής ή καλής ποιÏŒτητας

Αλλά πλαστικά

Ελάχιστα έχω συναντήσει που νάναι αληθινά

Το ίδιο ÏŒμως σε ÏŒλους

Συνεχίζω να προσφέρω την πραμάτεια μου

Σε μηδαμινές τιμές, συμβολικές μÏŒνο

Μέχρι πÏŒτε δεν γνωρίζω

Τη νύχτα που δεν θα με δείτε να περάσω να ξέρετε

Δεν θα ξανάρθω, γιατί θα έχει έρθει η ÏŽρα

Σπίτι μου πάλι να γυρίσω

Ελσίνκι, 29 Σεπτεμβρίου 2013